ﻣﺮوری ﺑﺮ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی رﻧﮕﺮزی اﻟﻴﺎف ﭘﻠﻲﭘﺮوﭘﻴﻠﻦ
اوراﻧﻮس ﮔﻮدرزی ، ﺑﻬﻨﺎز ﻧﺼﻴﺮی، ﺟﻮاد ﻣﺨﺘﺎری
ﭼﻜﻴﺪه:
اﻟﻴﺎف ﭘﻠﻲﭘﺮوﭘﻴﻠﻦ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وزن ﻣﺨﺼﻮص ﻛﻢ، ﺟﺬب آب ﻣﺤﺪود، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ زﻳﺎد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﻴﻤﺖ ﻛﻢ ، ﺑﺎ وﺟﻮد ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رﻧﮕﭙﺬﻳﺮی ﺟﺰﺋﻲ ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﻲ دارﻧﺪ . اﺻﻼح ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﭘﻠﻲ ﭘﺮوﭘﻴﻠﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد رﻧﮕﭙﺬﻳﺮی اﻳﻦ ﺎﻟﻴا ف ﻣﻲﮔﺮدد . اﺻﻼح ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻜﻲ از روشﻫﺎی واردﺳﺎزی ﮔﺮوهﻫﺎی ﻗﻄﺒﻲ (ﻛﻮﭘﻠﻴﻤﺮﻳﺰاﺳﻴﻮن ﭘﻴﻮﻧﺪی، اﻓﺰودﻧﻲﻫﺎی ﭘﻠﻴﻤﺮی و اﻛﺴﻴﺪ ﻛﺮدن)، ﭘﻠﻴﻤﺮﻫﺎی ﻓﻮقﺷﺎﺧﻪای و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ روش ﻧﺎﻧﻮﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی اﻧﺠﺎم ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد .در ﻣﻴﺎن روشﻫﺎی ﻧﺎﻣﺒﺮده، ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻪ روش ﻛﻮﭘﻠﻴﻤﺮﻳﺰاﺳﻴﻮن ﭘﻴﻮﻧﺪی، ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺟﺬب آب اﻳﻦ اﻟﻴﺎف اﺧﺘﺼﺎص داﺷﺖ. اﻛﺴﻴﺪﻛﺮدن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻛﺎرﺑﺮدﻳﺘﺮﻳﻦ روشﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺟﻬﺖ اﺻﻼح ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رﻧﮕﭙﺬﻳﺮی ﭘﻠﻲﭘﺮوﭘﻴﻠﻦﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺗﺼﺎل ﭘﻠﻴﻤﺮﻫﺎی ﻓﻮقﺷﺎﺧﻪای ﺑﻪ ﭘﻠﻲﭘﺮوﭘﻴﻠﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﺎﻻﺑﺮدن ﻣﻴﻞ ﺟﺬﺑﻲ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻓﺰاﻳﺶ در ﺑﺮداﺷﺖ رﻧﮕﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻟﻴﻒ ﻣﻲ .ﺷﻮد روش ﻧﺎﻧﻮﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﺷﻲ ﻧﻮﻳﻦ در ﻣﻴﺎن ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﻧﺎﻣﺒﺮده ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﺳﺎﺧﺘﺎری ﭘﻠﻴﻤﺮ و ﭘﺎﻳﺪاری ﺣﺮارﺗﻲ و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ، ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد در ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ و ﺗﻤﺎﻳﻞ ذاﺗﻲ ﻧﺎﻧﻮﻛﺎﻣﭙﻮزﻳﺖﻫﺎ ﺑﻪ رﻧﮕﺰا ﻣﻲﮔﺮدد
واژهﻫﺎی ﻛﻠﻴﺪی: ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رﻧﮕﭙﺬﻳﺮی، ﭘﻠﻲﭘﺮوﭘﻴﻠﻦ، اﺻﻼح ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ
ادامه مطلب ...