روحالله دهقانی، کارشناس بافت پارچههای سنتی در گفتگو با خبرنگار مهر از راهاندازی نخستین دستگاه زریبافی در یزد خبر داد و گفت: اوج دوران زری بافی به روزگار صفویه برمیگردد چون در دوره قاجار، زریبافی از رونق افتاد و جای خود را به ترمه داد. حالا ما نخستین دستگاه زریبافی را مجدد در یزد راه اندازی کرده و برآن هستیم تا یک موزه نساجی در این شهر بهوجود آوریم. او به پیشینه نساجی در ایران اشاره و بیان کرد: ما در دوره ساسانی، صنعت پارچهبافی داشتهایم. حتی کشوری چون هند که امروز، ۸۵ درصد پارچه دنیا را تامین میکند وامدار کشور ماست. ایرانیها بودند که در دوره قاجار صنعت پارچه بافی را به هندیها آموزش دادند و منتقل کردند.
دهقانی نساجی و پارچهبافی را هنری منسوخشده دانست و افزود: با اینکه ایران پیشینه کهنی در زمینه پارچهبافی دارد اما امروز شاهد زوال این هنر- صنعت است چراکه در کل، چهار یا پنج نفر هستند که در کاشان و تهران پارچهبافی میکنند و از دید یونسکو، وجود این نفرات اندک، از مرگ این صنعت در ایران میگوید.
به گفته این کارشناس بافت پارچههای سنتی، ساخت هر دستگاه زریبافی، حداقل شش ماه ظول میکشد چون این دستگاهها به شکل و شیوه دوره ساسانی ساخته میشوند و پارچهها به روش کاملا سنتی تولید میشوند تا نشاندهنده فرهنگ و اصالت پارچههای دستبافت ایرانی باشند.
دهقانی همچنین بیان کرد: ما در یزد به چند دستگاه نیاز داریم تا علاوه بر زریبافی، تره بافی و عبابافی و... را هم راهاندازی کنیم تا بانوان ایرانی، یک لباس فاخر که نشاندهنده فرهنگ و تمدنشان است را بر تن کنند.
او پارچههای زربافت را مخصوص قشر خاصی از افراد ندانست و افزود: در دوره صفویه دوهزار نفر در کاشان و ۸۰۰ نفر در اصفهان زری بافی میکردند چون این پارچهها، تنها به شاهزادگان اختصاص نداشت و افرادی که درشمار اشخاص متمول بودند از این پارچهها بهره میبردند.
به گفته دهقانی امروز هم کافی است به خیابان زرتشت بروید و پارچههای فرانسوی را ببینید که متری دو میلیون فروخته میشوند حالا بگذار پارچه های زربفت به دوبرابر فروخته شوند لازم نیست شما مانتوی زربفت بپوشید، بخشهایی از این لباس میتواند زربفت باشد و این پارچه به نوهها و نوادگان شما برسد.