رییس انجمن صنایع نساجی ایران میگوید: «سازمان مدیریت صنعتی هر سال، آمار 100 شرکت بزرگ کشور را براساس سودآوری اعلام میکند که 15 شرکت برتر این بخش، بانکها هستند.» محمد مروجحسینی معتقد است: «یکی از مشهورترین برجسازها و سازندگان هایپرمارکتها و ساختوسازهای کشور، یکی از بانکهای کشور است، بنابراین به تبع زمانی که متوجه سودآوری ساختمانسازی میشود، توجهی به صنایع نشان نمیدهد.»
مروج در گفتوگو با خبرگزاری خبرآنلاین میگوید: «صنایع نساجی از معدود صنایعی است که بخش عمده آن متعلق به بخش خصوصی است، اما در جریان واگذاری امور به بخش خصوصی، فقط 6 درصد از مجموع واگذاریها به بخش خصوصی واگذار شده است.»
به گفته وی، «سرمایه لازم برای ایجاد هر شغل در صنعت نساجی 30 تا 35 میلیون تومان است؛ در حالی که این رقم در صنعت پتروشیمی 914 هزار دلار است.»
مروج تصریح میکند: «بزرگترین کارخانههای نساجی کشور اوایل انقلاب، ملی شدند و چیزی از آنها باقی نمانده است؛ در حال حاضر نیز حدود 60 واحد نساجی تحت کنترل بنیادهای دولتی قرار دارند که سرنوشت آنها نیز تعطیلی است.»
وی با بیان اینکه صنعت نساجی، کمترین بدهکار معوق به نظام بانکی در میان صنایع کشور به شمار میآید، میگوید: «صنعت نساجی ورشکسته نیست، باقی خواهد ماند، به فعالیت خود ادامه خواهد داد و به رشد و توسعه دست خواهد یافت. برخلاف کمکها و حمایتهایی که به صنعت خودرو میشود و پول باد آورده به آن پرداخت میشود، صادرات صنعت نساجی به مراتب بیشتر از خودروسازی است.»
مروج یادآوری میکند: «پیش از انقلاب تعداد واحدهای تولید فرش ماشینی، 14 واحد بود اما در حال حاضر این رقم به بیش از هزار واحد (آن هم در شهر کاشان) رسیده است.»
به اعتقاد وی، «در دوران رکود به سر میبریم و کسی در این دوران سرمایهگذاری نمیکند، سرمایهگذاریها به 2 دلیل بسیار محدود است؛ نخست اینکه باید از بازار فروش اطمینان حاصل کنیم و دوم اینکه در صورت دریافت وام، سود معقولی از ما دریافت شود؛ این در حالی است که سود 30 درصد فعلی به هیچ عنوان منطقی نیست.»