هر چند این روزها بازارهای اقتصادی کشور دچار رکود تورمی است اما مساله اینجاست که بازار پوشاک به عنوان یک کالای اساسی هر چند به رونق همیشه نیست اما کساد کساد هم نیست و همین امر باعث شده در همه فصل های سال تردد انسانی در مراکز و بازارهای فروش پوشاک محسوس باشد.
برندهای «بنتون»، «آدولفو دومینگوئز» و «آدیداس» از جمله برندهایی هستند که در بازار داخلی فعالاند. در واقع هر چند نرخ ها در این فروشگاه ها بسیار گران است اما آنها هم اجناس با کیفیت که در سطح جهانی تولید می شود را در ایران عرضه نمی کنند اما سودهای میلیونی به جیب می زنند.
به عنوان مثال یک پیراهن مردانه ساده برند بنتون در مرکز عرضه این برند 190 هزار تومان قیمت دارد و یا یک شلوار مردانه ساده 470 تومان قیمتگذاری شده است.
فزایش قیمت پوشاک خارجی در ایران درحالی اتفاق میافتد که یک پارادوکس قیمتی مقابل این پدیده در ایران به وجود آمده است.
در کشورهای صاحب سبک در پوشاک، مثل ایتالیا، آمریکا و اسپانیا به دلیل بحران جهانی و افزایش هزینههای تولید، تولیدکنندگان بزرگ پوشاک همچون «مارکساند اسپنسن»، «دیاندای» و «آدولفو دومینگوئز»در فصلهای مختلف فروش چند دور متوالی حراج قیمتی دارند و برای ماندن در بازار جهانی تولیدات خود را با قیمتی بسیار پائینتر از گذشته به فروش میرسانند. اما در داخل ایران افزایش قیمتهای پوشاک برخلاف بازار جهانی صورت میگیرد و به جای کاهش قیمت افزایش قیمت صورت گرفته است و حراج های برندها هم در واقع تخفیف در سود انها است!
از سوی دیگر، به دلیل عدم نظارت بر فروش پوشاک خارجی در بازار داخل، پوشاک چینی در ردههای متفاوت قیمتی وارد ایران میشود و با قیمتهای مختلف به فروش میرسد.
به همین دلیل است که در ایران نرخ پوشاک هر لحظه متغیر است و هر جا با جای دیگر تفاوت دارد. باید منتظر ماند و دید بالاخره سرو سامانی به بازار پوشاک داده خواهد شد یا خیر.