مهندسی نساجی گیلان:. گیل تکس

سایت تخصصی نساجی و پوشاک

مهندسی نساجی گیلان:. گیل تکس

سایت تخصصی نساجی و پوشاک

یزدی‌ها در نساجی خوش فکرتر از اصفهانی‌ها هستند

بخش عظیمی از تولیدات نساجی کشور اختصاص به دو استان اصفهان و یزد دارد که با توجه به وسعت این صنعت هر کدام در زمینه خاصی قوی‌تر عمل کرده‌اند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه اصفهان، برخی کارشناسان برخوردار نبودن از دانش کافی در مدیریت واحدهای صنعتی اعم از کارگاهی و کارخانجات بزرگ را مهمترین علت در ورشکستگی این بنگاه‌ها عنوان می‌کنند و عبارت معروف "کمبود نقدینگی" را که همواره به عنوان دلیل اصلی بیان می‌شود به راحتی نمی‌پذیرند.

یک کارشناس صنعت نساجی با بیان اینکه یزدی‌ها در نساجی خوش فکرتر از اصفهانی‌ها هستند، گفت: برخوردار نبودن از دانش مدیریتی بیش از کمبود نقدینگی به نساجی اصفهان ضربه زده است.   

"حمید نساج‌پور اصفهانی" در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه اصفهان، اظهار کرد: استان اصفهان حدود 50 درصد از تولیدات عرصه نساجی کشور را به خود اختصاص داده است، اما متأسفانه به دلیل نگرش‌های سنتی و غلط فقط حدود 20 درصد سود واقعی این صنعت را در کشور نصیب خود کرده است که در صورت اصلاح این تفکرات می‌تواند سود واقعی تلاش خود را به سهم 50 درصدی ارتقا دهد.

وی افزود: حدود 40 درصد درآمد کل نساجی کشور به یزد اختصاص دارد در حالی که سهم این استان 25 درصد تولیدات کشور است که این امر نشان از خوش فکری آنها به نسبت نساجان اصفهانی است.

این کارشناس صنعت نساجی، تصریح کرد: عدم ریسک پذیری، رقابت‌های منفی، شکستن قیمت، عدم مدیریت تولید برای مشتریان گوناگون، عدم نوسازی دستگاه‌های تولید، عدم استفاده از دانش طراحی روز و... از معایب عمده این صنعت به خصوص در زمینه کارگاهی آن در استان اصفهان است.

نساج‌پور اصفهانی ادامه داد: نساجان اصفهانی در زمینه بازاریابی و فروش موفق هستند، اما انتقاد عمده اهل فن در کشور به این افراد این است که به راحتی قیمت فروش خود را پایین می‌آورند و سود واقعی را از دست می‌دهند در حالی که نساجان یزدی در برابر این امر مقاومت جدی کرده و معتقدند که "حاضریم سرمان را بشکنند اما قیمت محصول ما را خیر"!

وی در مقایسه‌ای دیگر افزود: اعتقاد دارم در اصفهان افراد زیادی هستند که توان نوسازی دستگاه‌های خود را دارند، اما هنوز به دلایل مختلف اقدام به این کار نکرده‌اند در حالی که نساجان یزدی اعم از کارخانه‌داران و فعالان کارگاهی بیش از 12 سال است که تجهیزات خود را مدرن کرده و ماشین آلات فرسوده خود را به نساجان اصفهان فروخته‌اند.

این کارشناس خاطرنشان کرد: در بیشترکارخانه‌جات نساجی استان یزد از ماشین آلات مدرن ژاکارد استفاده می‌شود که سرعت کار آن هشت برابر انواع عادی است و مصرف برق آن حدود یک پانزدهم، (یعنی در حد مصرف یک لامپ 100 وات! ) کاهش یافته است.

نساج پور اصفهانی یاد آور شد که منکر نیاز به تسهیلات بانکی برای نوسازی نیستم، اما معتقدم که تا سال اخیر یعنی سال قبل از نوسانات و معضلات ارزی نساجان اصفهانی نیز قادر به نوسازی بودند که این فرصت‌ها را از دست دادند.

وی تأکید کرد: بیشتر کارخانه‌داران اصفهان همواره کمبود نقدینگی را بزرگترین معضل خود عنوان می‌کنند در حالی که این امر کاملا صحت ندارد، بلکه در موارد زیادی معضل اصلی عدم مدیریت در خرید مواد اولیه است و یا اینکه تخصصی انجام نشدن تعمیرات دستگاه‌ها بیشتر به آنها ضربه زده است.

این کارشناس نساجی، افزود: البته افرادی در اصفهان هستند که از محیط‌های کارگاهی شروع کرده اما به دلیل تفکرات نوین در عرصه کار خود در حال حاضر سالانه حدود 6000 تن نخ به کشورهای اروپایی و چین صادر می‌کنند و حدودا 1500 کارگر برای آنها کار می‌کنند.

نساج‌پور اصفهانی در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص" منو پول" و یا تولید خاص برای یک شخص یا شرکت، اظهار کرد: این نیز روش غلط و متداول دیگری درمیان نساجان اصفهانی است که تولید پارچه یا نخ خود را کاملا به یک شرکت می‌فروشند و به نوعی همواره بدهکار و وابسته صرف به طرف مقابل شده و به دنبال آن مجری اوامر مشتری خود می‌شوند در حالیکه هر صنعتگری به طور منطقی باید در بازار توان حرکت و فعالیت برای مشتریان گوناگون را داشته باشد.

وی با انتقاد از روش کارمزدی کار کردن، ادامه داد: تعداد قابل توجهی از نساجان به ازای تأمین نخ یا سایر مواد اولیه توسط مشتریان فقط کارمزد تولید خود را از محصول تولید شده دریافت می‌کنند که این نیز دیگر روش غلطی است که باید در اصفهان اصلاح شود چرا که تولید کننده واقعی در هر سطحی که باشد تأمین مواد اولیه، تولید و فروش را باید خود به عهده بگیرد.

این متخصص دانش نساجی با بیان اینکه اجرای عملیات تکمیل پارچه مانند رنگزری، لطیف کردن پارچه و... اثر چشمگیری بر افزایش قیمت محصولات دارد، خاطرنشان کرد: متأسفانه نساجان در زمینه تکمیل جدی عمل نمی‌کنند و معتقدم که صنعتگران نساجی باید خودشان عملیات تکمیل بر روی پارچه را یا در واحد تولیدی خود و یا توسط دیگران انجام دهند و اجازه ندهند تا میزان سود تولید آنان در جیب تاجران وارد شود.

نساج‌پور اصفهانی یادآوری کرد که استان اصفهان در زمینه ریسندگی و بافندگی بیشتر فعاالیت را دارد، اما استان یزد در عرصه بافندگی و تکمیل بسیار قوی‌تر از اصفهان است ولی نساجی یزد در ریسندگی فوق‌العاده ضعیف بوده و همواره نخ عمده خود را از اصفهان خرید می‌کنند و نکته مهمی که نباید فراموش کرد آن است که ارزش افزوده ریسندگی بسیار بالا است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود، گفت: در مقایسه‌ای دیگر باید اعتراف کرد که استان یزد در تنوع تولید از استان اصفهان برتر است چرا که نساجان یزدی پارچه‌هایی با اشکال پیچیده و گوناگون همانند پرده‌ای و مبلی را بسیار بیشتر و بهتر تولید می‌کنند اما بیشتر محصولات نساجان اصفهانی طرح‌های ساده است.

این کارشناس افزود: علت این امر علاوه بر استفاده از دستگاه‌های مدرن استفاده از سیستم‌های طراحی و بافت متکی بر برنامه‌ها و اطلاعات نرم افزاری است که نیاز به مهندسانی با حداقل چهار سال مهارت کار دارد، در حالی که این گونه افراد متخصص و سیستم‌ها اصلا در اصفهان وجود ندارد.

نساج‌پور اصفهانی در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا در خصوص صادرات محصولات نساجی از استان اصفهان، گفت: در یک سال اخیر به دلیل نوسانات ارزی واردات پارچه از خارج به کشور کاهش یافته است و تأمین آن از بازار داخل افزایش زیادی داشته است که عقیده دارم نساجان هر چه تلاش کنند بازار داخلی را نیز به طور کامل نمی‌توانند تأمین کنند.

وی در خصوص برخی مشکلات کلان نساجی در سطح کشور، اظهار کرد: در سال‌های اخیر شرکت‌های نساجی بزرگی از کشورهای ایتالیا و آلمان مشروط به صرف پرداخت مالیات خود به دولت ایران، خواستار سرمایه‌گذاری و ساخت کارخانجاتی در کشورمان شدند، اما به دلیل سیاست گذاری‌های نامعلوم و غلط این فرصتهای بزرگ در توسعه و اشتغال کشور را از دست داده‌ایم.

این متخصص نساجی، تصریح کرد: دستمزد کارگران نساجی در کشورهای صنعتی اروپا بین سه تا 4000 دلار و این نرخ در ایران فقط 400 دلار در ماه است که این مطلب یکی از انگیزه‌های اصلی سرمایه‌گذاری آنها در ایران بود.

نساج‌پور اصفهانی گفت: در حال حاضر شرکت‌های اروپایی در کشور ترکیه سرمایه‌گذاری را انجام داده‌اند و دستمزد 700 دلار در ماه به کارگران خود می‌پردازند رقمی که برای یک کارگر نساجی ایران ایده‌آل و رویایی است!

وی خاطرنشان کرد: ورود این گونه سرمایه‌گذاری‌ها در ایران توسط کشورهای صنعتی غرب در بلند مدت موجب خواهد شد که آنها در عرصه‌های سیاسی نیز اقدام به کارشکنی نکنند چرا که آنان منافع خود در داخل ایران را در خطر خواهند دید.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد