ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺮﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﺑﺮ ﻧﺎﻧﻮاﻟﻴﺎف اﻟﻜﺘﺮورﻳﺴﻲ ﺷﺪه ازﻣﺨﻠﻮط آﻟﺠﻴﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﭘﻠﻴﻤﺮﻫﺎی ﻫﻴﺪروﻓﻴﻞ
ﻫﮋﻳﺮ ﺑﻬﺮاﻣﻲ ، ﻋﺎدﻟﻪ ﻗﻠﻲ ﭘﻮر ﻛﻨﻌﺎﻧﻲ
ﭼﻜﻴﺪه
ﻧﺎﻧﻮاﻟﻴﺎف ﭘﻠﻴﻤﺮی دارای ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﺳﺘﻔﺎده در رﻧﺞ وﺳﻴﻌﻲ از ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ و ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. وب ﻫﺎی ﻧﺎﻧﻮﻟﻴﻔﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺑﺎﻻ ﺑﺮای ﺗﻘﻠﻴﺪ و ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎزی ﻣﺎﺗﺮﻳﺲ ﺧﺎرج ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺪن (ECM) از ﻟﺤﺎظ ﺳﺎﺧﺘﺎری، ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ و وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎی ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻣﺤﻠﻮل ﻫﺎی ﻣﺨﻠﻮط آﻟﺠﻴﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ(NaAlg) / ﭘﻠﻲ(وﻳﻨﻴﻞ اﻟﻜﻞ)(PVA) و NaAlg/ ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ اﻛﺴﺎﻳﺪ(PEO) ﺑﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎی ﺟﺮﻣﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﻗﺮار اﻟﻜﺘﺮورﻳﺴﻲ ﻣﻮرد (100/0 ،25/75 ،35/65 ،50/50 ،65/35 ،75/25 ( ، PEO ﻳﺎ PVA ) 0/(NaAlg)100)ﮔﺮﻓﺖ. وﻟﺘﺎژ اﻋﻤﺎﻟﻲ (10-25KV) ﻣﺘﻐﻴﻴﺮ ﺑﻮده در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺎزل ﺗﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪه (15 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ) و ﻧﺮخ ﺧﺮوج ﭘﻠﻴﻤﺮ (0.4 ml/hr) ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﺤﻠﻮل آﻟﺠﻴﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎی داﻓﻌﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻴﻦ زﻧﺠﻴﺮﻫﺎی آﻧﻴﻮﻧﻴﻚ ﭘﻠﻴﻤﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﻟﻜﺘﺮورﻳﺴﻲ ﻧﺪارﻧﺪ. اﻳﻦ درﺣﺎﻟﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺰدون ﭘﻠﻴﻤﺮﻫﺎی آﺑﺪوﺳﺘﻲ ﭼﻮن ﭘﻠﻲ وﻳﻨﻴﻞ اﻟﻜﻞ و ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ اﻛﺴﺎﻳﺪ در ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎی ﺑﺎﻻﺗﺮ از 50/50 رﻳﺴﻨﺪﮔﻲ اﻳﻦ ﭘﻠﻴﻤﺮ و ﺗﺒﺪﻳﻞ آن ﺑﻪ ﻧﺎﻧﻮاﻟﻴﺎف اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد.
واژهﻫﺎی ﻛﻠﻴﺪی: ﻧﺎﻧﻮاﻟﻴﺎف، ﺑﻴﻮﭘﻠﻴﻤﺮ، آﻟﺠﻴﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ، دارﺑﺴﺖ ﻫﺎی ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ، اﻟﻜﺘﺮورﻳﺴﻲ
دانلود این مقاله