فصل دوم

پلیمریزاسیون پلی پروپیلن عملی هیدروکسیل با کاتا لیزور متالوسن
چکیده :
پروپیلن با undecen-10-1-ال با استفاده دی متیل سیلانیل – بیس-(2- متیل -4-فنیل-1-ایندینل)دی کلرورید زیرکؤنیم کوپلیمریزمی شود بعنوان کاتالیزوری که با متیل آلومیناکسات(MAD)وتریزو بوتیل آلومینیوم(TIBA)فعال می شود.تشکیلات کومنومربه مقدار%2مول وwt3/8%بدون از دست رفتن فعالیت بدست می آید . غلظتMAOنسبت به آلومینیوم و کونومروفشاری که تاثیر اندکی که در عمل پلیمری شدن ومحصول داشته است.بنابر این با تغییر نسبت MAIدر مخلوط هم کاتالیزور (کوکاتالیزور)MAIوTIBAدر اختیار بودن موثرترین روش در افزایش عمل پلیمریزاسیون بوده است .هنوز این نتیجه حد واسط بین مفهوم عملی پلیمریزاسیون واندازه مولکولی می باشد.
مقدمه:
پلی پروپیلن ماده ارزان است با پایداری عالی خواص ششیمیای برخورد شدید و دیگر خصوصیات که اساساً به پلاستیکهای فنی مربوط می شود . بنابراین کاربردهای مناسب با عدم وجود گروههای واکنش کننده کنترل شدندوبا اضافه کردن گروههای قطبی به پلی پروپیلن غیر قطبی چسبندگی ، قابلیت رنگ پذیری ،میل ترکیبی به رنگ پذیری و واسط های رنگی وسازگاری افزایش یافت.پلیمریزاسبون مستقیم هم منومرهای (کوپلومرهایی)قطبی با استفاده گاتالیزورهای زیگلار-ناتا با تحمل ناپذیری کاتالیزورها محدود شد به بازهای لویس ،که منجر به خنثی سازی کاتالیزور ،فساد پلیمر وهموپلیمریزاسیون هم منومری می شود .کاتالیزورهای تالوسن واکنش عالی هم منومری دارد .توزیع هم منومری یکنواخت وپلی پروپیلن سه بعدی منظم می دهدمثلاالفین خطی طویل [2] . ولی زمانیکه گروه فعال در پایان زنجیر هم منومری طویل وجود دارد عمل کاتالیزور ادامه نمی یابد . مگر اینکه ، کاتالیزور متالوسن روشی نشان دهد تا هم منومرهای عملی پلیمری الکل با پروپیلن بدن کل کاتالیزور تجزیه شود [5-3] . بعلاوه ، انعطاف متالوسن ها قادر است تا پلیمر یزاسیون را با مکانیسم های پلیمریزاسیوم مختلف کنترل کند با ایجاد پلی پروپیلن –b- پلی متیل متاکریلت دو گروه هم پلیمر [6] . حتی با متالوسن های ترکیبات اسید لوئیس (Zv,Al)تمایل به شکل گیری اشکالی با جفت الکترونهای غیر پیوندی هترواتم با میل به واکنش با الکترونهایدو پیوندی با نزدیک شدن به منومر دارد. واکنش با هترواتمها می تواند بهتر باشد تا با انتخاب ترکیبات کاتالیزوری که در بین گروههای آلکوکسیل یا جدا شدن پیوندهای دو گانه از هترواتم با گروه جداکننده تبدیل می شود [4].واکنش نامطلوب می تواند با افزایش مانع سخت درهترواتم بیشتر از این به حداقل برسد [4]یا میل به دادن الکترون درهترواتم را کاهش دهد . بررسی مفصل از روشهای مختلف در پلی پروپیلن های آن ها توسط سیوارام و همکارانش انجام شد.[7] . زمان قبل از عمل تنها تأثیر کمی در عمل پلیمریزاسیون دارد [5] . ولی تأثیر نسبی آلومینیوم به هم منومر آن نیست که تماماً بررسی شود . بیشتر ادعا می شود که نسبت Stoichemestry (استوکیومتری) تریزوبوتیل آلومینیوم (TIBA) [8] یا تری متیل آلومینیوم (TMA) باید کافی باشد ، که باید نسبت کل Al / هم منومر 3 یا 4 را در بر داشته باشد . اگر متیل آلومین اکسان (MAO) تجاری بکار رود [9]. این فعالیت مجدد هم منومر را افزایش داده ولی فعالیت پلیمریزاسیون را صرف می کند. بعلاوه ، ساختار واقعی الکیل آلومینیوم بطور زیادی بر فعالیت پلیمریزاسیون تأثیر می گذارد همچنین برفعالیت مجدد هم منومر عملی [10] . نتایج اولیه مان نشان داد که امکان استفاده متالوسن ها در تولید پلی پروپیلن شامل گروههای عملی است که حتی در کمیت های کم ویژگیهای چسبندگی را افزایش می دهد . اگر چه نسبت اصلی جایگزین شده MAO با TIBA تأثیرات مثبت زیادی دارد ، ما قادر نیستیم تا نسبت آلومینیوم / هم منومر بدون از دست دادن فعالیت به زیر 5 کاهش دهیم . پیشنهاد می کنیم که افت عمل با افزایش غلظت هم منومر از mmol/l 3 به mmol/l 30 ممکن است با کاهش نسبت آلومینیوم به زیرکونیم زیر سطح معقول 3000 را باعث شود . د راین هدفمان تلاش بیشتر در مشاهده غلظت هم منومری در تغذیه است که بتواند به mmol/l 30 بدون افت فعالیت باشد اگر غلظت MAO هم زمان تنظیم شود .