امروزه مشکلات اقتصادی و تحریم ها، در گیری های تولید، هزینه های فزاینده جاری تولید، رکود بازار فروش و عدم امکان رقابت با محصولات وارداتی، آینده مبهمی را بر صنعت نساجی حاکم کرده است.
1. در حال حاضر اگر فردی مبلغ یک میلیارد تومان در بانک ها سپرده گذارد، با توجه به اینکه سود سالیانه 24 درصد است، مبلغی معادل 240 میلیون تومان سود خالص معاف از مالیات دریافت خواهد کرد، یعنی ماهیانه 20 میلیون تومان سود ناخالص، بدون دردسر و درگیریبا سازمان ها و ادارات و بدون هیچ ریسکی دریافت می کنند.

حال اگرهمین فرد حتی چند برابر مبلغ ذکر شده در صنعت سرمایه گذاریکند و شبانه روز به عنوان مدیر برای تولید و اشتغال زایی تلاش کند شاید بتواند با مشکلات و ریسک های اقتصادی و اجتماعی و پاسخگویی به عالم وآدم، شاهکار کرده و سودی معادل 5 درصد یعنی 50 میلیون تومان در سال عایدش شود. در بهترین حالت اگر مسئولین حوزه مالیاتی تمامی هزینه شرکت را قبول کنند، باید 25 درصد آن را بابت مالیات پرداخت کند. زیرا غالبا بخش قابل توجهی از هزینه ها، توسط مامورین دارایی مورد قبول واقع نشده و برگشت داده می شود و با احتساب جرائم و دیر کرد، درآمد شرکت را 2 تا 5 برابر سود واقعی عملکرد محاسبه کرده و ماخذ آن 25 درصد مالیات اخذ می کنند.حال باید دوندگی کند و اعتراض خود را به دستگاه های ذی ربط ارائه و در راستای توجیه آن تلاش کند.
2. در صورت تامین نقدینگی از منابع بانکی، کلیه هزین های پرداختی به بانک ها(از قبیل بهره، سود، سفته، کارمزد و دیرکرد) بابت تسهیلات دریافتی برای هرگونه سرمایه گذاری در صنعت و تولید مورد قبول دارائی است، لیکن همین تسهیلات مالی را اگر اشخاص حقیقی و حقوقی و یا صاحبان سهام شرکت ها برای ایجاد و توسعه صنعت و نهایتا اشتغال زایی تامین کنند هزینه های آن مورد قبول سازمان امور مالیاتی نیست.چرا؟
3. قابل توجه است که افت ارزش سرمایه گذاری معاملاتی کارخانجات و ماشین آلات یک واحد تولیدی جدیدالاحداث بیش از 2 تا 3 برابر استهلاک سالیانه مورد قبول دارایی است. به زبانی دیگر، یک واحد تولیدی که با 10 میلیارد تومان سرمایه احداث شده است، طی گذشت 2 سال فعالیت، به یکسوم قیمت اولیه نیز فروش نمی رود و صاحب اول و نفر آخر آن واحد همان سرمایه گذار اولیه است. لذا سرمایه گذار کارآفرین باید سال ها با ناملایمات و مشکلات جهت پرداخت بدهی و زیان های ناشی از سرمایه گذاری خود در صنعت دست و پنجه نرم کند.
نتیجه این سیاست ها، احساس ناامیدی و سرخوردگی کارآفرینان و صاحبان صنایع است که حاصل آن جز تعطیلی تدریجی واحدهای تولیدی، افت رشد ملی و افزایش بیکاری نخواهد بود. در چنین شرایطی افراد از سرمایه گذاری در صنعت روی گردان شده و صنعت کشور به سمت رکود و زوال پیش خواهد رفت.
در حال حاضرانگیزه و موتور محرک صنعتگران از یک سو عشق به خلاقیت وتولید و از طرفی ترس و نگرانی و وحشت از شکست و نابودی در حیطه صنعت خود است و گرنه پیران و پیشکسوتان نساجی در سنینی بالای 60 و 50 سالگی، درمانده تامین هزینه گذاران زندگی روزمره نیستند.
مرحوم همدانیان صاحب شرکت ریسندگی بافندگی بافناز اصفهان(بدون اینکه اولادی داشته باشد) در سن 70 سالگی قصد احداث کارخانه سیمان اصفهان را داشت، به او گفتند: کوه موجود، مواد اولیه 100 سال کارخانه را کفایت می کند، ایشان با ناراحتی و نگرانی پرسیدند: بعد از 100 سال یعنی جی؟
در پایان پیشنهاد می شود در صورت به آورده های نقدی وسرمایه گذاری اشخاص حقیقی و حقوقی معادل سود بانکی از سود عملیاتی معافیت مالیاتی داده شود و از مابقی سود، طبق قانون مالیات اخذ گردد انگیزه سرمایه گذاری و ایجاد صنعت و اشتغال در کارآفرینان مجددا احیا خواهد شد

مدیر سایت یکشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 02:56 ب.ظ